Anlat İstanbul, "Pamuk Prenses ve Yedi Cüceler" Bölümü, Yön. Kudret Sabancı, 2005
Filmde zamanın geçişini temsil eden çözülme, iki fotoğrafı birbiri üzerine yerleştirir. Bu geçiş anı normalde algılanmaz ama film o anda durdurulursa görürüz ki, henüz ayrılmadığımız mekan ile henüz gitmediğimiz mekan birbiri içine girmiş ve üçüncü, gerçekte var olmayan, ara bir mekan oluşmuş. Aslına hafızamız da sürekli böyle "ara" mekanlar üretmekte. O halde, biz bu "ara" mekanları nasıl temsil edebiliriz?
Memory, Space, Time: In the film, the dissolve that is used to tell the passing of time places two different photographs on top of each other. This moment of dissolving is normally imperceptible, but if the film is paused at that moment we see that the space that we haven't yet left and the place that we haven't just entered are merged into each other and a third, nonexistent, in-between space is formed. Our memory continuously forms these kinds of in-between spaces. Then, how do we represent these in-between spaces? (the still is taken from Istanbul Tales, 2005)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder